TANG SOO DO, letterlijk vertaald “de hand van TANG” (een chinese dynastie) een onbewapende methode van zelfverdediging, is in feite niet aan enig persoon en/of tijd gebonden.
Gezien de betekenis is het terug te voeren naar de allereerste mens, die zich te weer heeft moeten stellen tegen zijn aanvallers. Waar en wanneer dit gebeurde speelt geen rol. Dit kan zelfs kort na het begin van de mensheid hebben plaats gevonden.
Daar de sterke zijn kracht kon gebruiken ,diende de zwakkere zich van andere mogelijkheden te bedienen en vak op meer handiger en listiger wijze bleek dit te lukken.
Op een dag wanneer dit gebeurd kan zijn ,weet en kan geen mens een antwoord geven. Toch blijkt dat, hoewel soms met een andere stijl of uitvoering, de diverse verschillende vormen heel veel overeenkomsten met elkaar hebben.
Het huidige TANG SOO DO is een samengestelde stijl, bestaand uit 60% Soo Bahk Do,
30% Noord Chinese stijl en 10% Zuid Chinese stijl.
Van 1936 tot 1945 combineerde grootmeester HWANG KEE aldus het SOO BAHK DO en de TANG methode en ontwikkelde aldus hetgeen bekend zou worden als TANG SOO DO – Moo Duk Kwan (Instituut der Krijgskunde).
Sedert 30 juni 1960 is het TANG SOO DO geregistreerd bij het Koreaanse ministerie als de “Koreaanse traditionele gevechtskunst”. Register nr. 133.
Het TANG SOO DO is bedoeld als zelfverdedigingsmethode en dient aldus een effectieve vorm van zelfverdediging te zijn. Een wedstrijdvorm is het geenzins.
In aangepaste vorm kan er wel een veilige wedstrijdvorm worden gebruikt. Dit dient dan wel een “non contact systeem “ te zijn. Iedere vorm waarbij bewust contact is toegestaan kan niet als “sport” worden aangeduid, daar deze het gevaar van lichte tot ernstige blessures toelaten.
Sport dient tot welzijn van de mens!